NIEUWE RUBRIEK OM AMHC VRIJWILLIGERS IN HET ZONNETJE TE ZETTEN
——-
Wil jij jezelf voorstellen?
Ik ben Marieke Wildschut, ben al 25 jaar getrouwd met Robert en heb een zoon en dochter. We wonen met veel plezier in het buitengebied van Egmond-Binnen. Ik ben graag bezig met onze dieren op het erf, de moestuin, dus gewoon het echte buitenleven.
Ik kan enorm genieten van een avond met vrienden bij een groot kampvuur of lekker pizza’s bakken in de pizzaoven buiten. In de vakantie maak ik graag trektochten in de bergen van Zwitserland, of het zomer of winter is maakt voor mij niet uit. We trekken dan in alle vrijheid met de tent rond. Ook zeilen vind ik fijn.
Op vele fronten zet ik mij in voor AMHC. Ik geef trainingen aan de jongste jeugd, beginnende hockeyers en coördineer deze groepen ook. Verder ben ik werkzaam binnen het technisch management. Ik vind het fijn om vanuit deze functie nog meer voor de jongste jeugd te doen. Op zondag help ik bij de Hockeyschool. Mijn groene hart in het groene hart van deze mooie verenging. Naast dit alles geef ik hockeyclinics op basisscholen voor regulier en speciaal onderwijs.
Met mijn collega Mirjam heb ik een trainingsgroep opgericht voor kinderen met een beperking. Ik ben enorm trots op deze groep, iedereen moet kunnen hockeyen wat mij betreft.
Hoe lang heb jij al je "groene hart”?
Toen ik 11 jaar oud was speelde ik in de D1, nu 012, werd ik gevraagd of ik training bij de Hockeyschool wilde geven. Ik was toen net overgestapt van Terriërs naar Alkmaar omdat ik meer uitdaging wilde. Toen waren Hockeyschool kinderen nog kinderen van 6 en 7 jaar. O8 bestond nog niet.
Ik heb daar met ontzettend veel plezier meegeholpen. Zo gaandeweg leerde ik de kneepjes van het vak. Samen met Ton Wisse bereidde ik mijn werkzaamheden langzaam uit. Ik volgde een trainerscursus voor jeugdtrainer onder leiding van Ruud Hofmans. Hij is helaas recent overleden.
Ik weet nog goed, ik was de jongste die de cursus volgde en daar stond ik met een team kinderen van 8 jaar. Alle andere trainers hadden minimaal kinderen van 14 bij zich om training aan te geven. Daar stond ik, met mijn supergroep. Ik slaagde en zo ging ik steeds meer doen voor AMHC. Na de middelbare school ging ik in Utrecht studeren en ging ik bij Stichse in Bilthoven training geven en richtte daar de Benjamins op, een groep zoals bij ons de Hockeyschool.
In de tijd van mijn buitenlandse stage heb ik gehockeyd in Zwitserland. Ik woonde toen in Zürich. Daarna toch weer terug naar Alkmaar. Dat voelde als thuiskomen. Na een paar jaar Terriërs, omdat mijn kinderen daar hockeyden en wij in Heiloo woonde, ben ik toch weer naar Alkmaar gekomen op verzoek van Ton Wisse.
Mijn vak als oefentherapeut laat ik steeds meer naast mij liggen, omdat ik training geven veel leuker vind. Ik werk nog wel als oefentherapeut voor de GGD. Dus ik heb al zo’n 40 jaar een groen hart.
Wat maakt voor jou zo leuk om de club te helpen?
Voor mij komen hier mijn vak als oefentherapeut en trainer samen. Aangezien ik gestudeerd heb om mensen motorische vaardigheden aan te leren, niet stil kan zitten en graag met kinderen hockey, komt het voor mij allemaal heel mooi samen. Ik kan de samenwerking met ouders, kinderen en collega’s enorm waarderen en dat maakt dat ik het erg naar mijn zin heb.
Wat hoop je dat AMHC nog (extra) gaat oppakken?
Echt iets oppakken weet ik zo even niet. Ik denk dat AMHC al maatschappelijk heel breed mensen kan laten hockeyen. Ik hoop dat Alkmaar verder kan groeien tot een hockeyclub waarbij binnen alle lagen het samenhorigheidsgevoel groot is en allen samenwerken voor deze geweldige club naar de toekomst.
